Holland in Motion

Het is woensdagmiddag, kwart voor één. We komen net binnen van school en hebben alle drie een enorme behoefte aan lunch. Maar er is één behoefte die nog groter is. “Mam, wanneer is het eind van de middag?” Jaël wil een filmpje kijken. Levi heeft geen zin om tot het einde van de middag te wachten. Hij wil NU laten zien wat voor filmpje hij vandaag op school heeft gezien en zoekt -ondanks mijn NEE– driftig naar de tablet.

Filmpjes… Misschien wel de meest gebruikte oplossing voor alle kinderproblemen. Voor mij is een filmpje bijvoorbeeld dé manier om rustig te kunnen koken. Heerlijk! Zelf ben ik nog niet gezwicht voor filmpjes in de auto, filmpjes in de rij bij de apotheek en filmpjes terwijl je wacht tot de zwemles van broer-lief is afgelopen. En stiekem ben ik daar ook een klein beetje trots op. Al zie ik om me heen dat ook voor die problemen het filmpje een prima oplossing is.

Maar… filmpjes zijn ook een heel vervelend probleem. Het verlangen van mijn kinderen naar filmpjes kan behoorlijk groot zijn en “nee” is dan het antwoord dat ze ab-so-luut niet willen horen, maar (meestal…) wel krijgen. En al die filmpjes worden ook (terecht of onterecht?) als grote boosdoener gezien in het toenemende overgewicht-probleem. Kinderen zouden teveel stil zitten en naar het beeldscherm staren. Tja… filmpjes zijn een heerlijke oplossing en een vreselijk probleem tegelijk. 

Terug naar de woensdagmiddag: het regent de hele middag. Onophoudelijk. Buitenspelen is er niet bij. Ik overweeg of dit een pedagogisch verantwoord excuus is om lekker filmpjes te kijken. Gelukkig hebben mijn kinderen een beter idee. Sinds enkele dagen hebben ze een nieuw favoriet spel, wat ze ook vandaag willen doen: gymles! …en ik ben de juf.

De kussens gaan van de bank, schoenen en sokken gaan uit en Levi trekt zelfs zijn gymkleren aan. Nu gaan we samen opdrachten verzinnen. Soms zijn het voor de hand liggende opdrachten als ‘springen naar de overkant’, of ‘koprol’. En soms zijn het lekker gekke opdrachten: ga liggen op de bank, leg je benen omhoog tegen de rugleuning en probeer dan zonder je handen te gebruiken naar de andere kant van de bank te schuiven. Moet je ook eens proberen! Een pittige work out!

Terwijl ik zelf lekker met een kop thee in een luie stoel zit en nieuwe opdrachten verzin (ik doe aan hersen-gymnastiek!), realiseer ik me dat het eigenlijk niet eens heel moeilijk is om je kinderen voldoende te laten bewegen. Je moet soms even mee gaan in de creativiteit van je kinderen en gymjuf willen worden. Je moet accepteren dat de vloer bezaaid is met kussens. En dan gewoon een beetje gek doen.

Opeens heb ik een gouden ingeving: Nederland in Beweging, maar dan voor kinderen! Holland in Motion of zoiets. Een variant op het beweegprogramma voor senioren, met elke middag om half 4 een filmpje met een (te) gekke beweegopdracht. Of -misschien meer van deze tijd-  een Youtube kanaal, waar ieder zijn eigen leuke beweegfilmpjes uploadt. De kinderen hebben er een film-momentje bij en de ouders kunnen gerust zijn dat er óók een beweegmomentje is. Zijn filmpjes dan écht de oplossing voor elk probleem?! 

Levi en Jaël zijn zo fanatiek aan het gymmen, dat ik besluit om vast naar de keuken te sluipen. Ik heb een wat bewerkelijk gerecht in gedachten, dus dat zouden anders wel heel veel filmpjes worden. Na een kwartiertje komen de sporters om de hoek kijken. Verontwaardiging alom. “Hé, ben je al aan het koken?! …. Dan mogen we een FILMPJE!!!”