Combinatieklas

Er is werk aan de winkel. Gedurende 17 dagen heb ik mijn bestaan als thuisblijfmoeder ingeruild voor een fulltime-aanstelling als juf van een combinatieklas. De leerlingen in mijn klas komen me bekend voor: een 4-jarige poppenmoeder en een 6-jarige sportfanaat. Je begrijpt het al: het is meivakantie!

Terwijl de echte meesters en juffen nog een studiedag hebben, begint mijn vakantiebaantje op vrijdag al. De stemming zit er nog niet zo in. Mijn beide leerlingen zijn waarschijnlijk moe van de afgelopen schoolweken (inclusief paasdozen knutselen en zo). Al voordat om half 9 de ‘echte school’ zou zijn begonnen, vliegen mijn kinderen elkaar in de haren en is de combinatiejuf boos en gestrest. Niet echt een moment om te beginnen met ‘zelfstandig spelen en werken’, terwijl ik als juf wat tijd voor mezelf heb.

Gelukkig heb ik ook een ‘beste kant’ en van die kant laat ik me dus zien. Met Sinterklaas heeft Levi op school een dino-bouwplaat gekregen en die is nog stééds niet in elkaar gezet. Hoogste tijd dus om met schuurpapier, houtlijm en een bouwtekening aan de slag te gaan. Net als we heerlijk op dreef zijn en ik opgelucht – in stilte!- concludeer dat ik alles weer onder controle heb, besluit Jaël dat ze iets anders wil doen. Ze wil knutselen. Dat is op zich prima natuurlijk, maar ze wil knutselen met een stukje van de bouwtekening. En dat vindt Levi geen goed idee. Ik heb al mijn pedagogische talent nodig om de rust in de klas te bewaren.

Begrijp me goed: ik vind vakantie heerlijk! En niet alleen omdat de kinderen sinds kort ’s ochtends zélf naar beneden durven gaan en ik dus nog wat langer in mijn bed kan blijven liggen. Ik hou er van om lekker met mijn kinderen te knutselen, te voetballen, te ontbijten bij IKEA of de HEMA, een bezoekje te brengen aan een museum of ‘gewoon’ naar die ene speeltuin te gaan waar we op schooldagen eigenlijk nooit aan toe komen. Maar soms… Soms is het hard werken. Dan zijn er zoveel verschillen tussen die jongen en dat meisje, dat het nauwelijks mogelijk is om ze allebei vrolijk te houden.

Als beide leerlingen even lekker zelf aan het spelen zijn, open ik een nieuwsbrief van school. Er zit een bijlage bij: “PO in actie”. De werkdruk in het basisonderwijs is al jaren te hoog, de salarissen zijn al jaren te laag en het lerarentekort neemt alleen maar toe. Meer dan genoeg redenen voor serieuze actie.

Ik geef de juffen en meesters van onze school groot gelijk. Waar het op elke basisschool keihard werken is, ben ik er van overtuigd dat er op de basisschool van onze kinderen nóg harder wordt gewerkt. Projecten, vieringen, excursies. Het Jenaplan-onderwijs stelt zichzelf hoge (extra) doelen en daar wordt op onze school met hart en ziel aan gewerkt. Bovendien werkt het Jenaplan-onderwijs standaard met combinatieklassen. Omdat kinderen in sociaal en cognitief opzicht zoveel kunnen leren van oudere en jongere kinderen. Dat is helemaal waar en ontzettend positief voor de kinderen. Maar als juf of meester geeft dat natuurlijk nóg meer werk.

Ik hoop dat alle meesters en juffen van Nederland lekker uitrusten in de meivakantie. Ik geniet de komende 17 dagen lekker van mijn vakantiebaantje als combinatiejuf. Want dat valt al met al best mee. Ik heb slechts 2 leerlingen. Ik hoef geen handelingsplannen te schrijven, 10 minuten gesprekken te voeren of leerlingvolgsystemen bij te houden. Ik hou zelfs nog tijd over om tussen de bedrijven door te bloggen. En om met mijn verse Facebook-account lid te worden van de “oudergroep PO in actie” 🙂