Droom

De tijd dat de zwangerschapshormonen mij ’s nachts van lekker eten lieten dromen, is al weer even voorbij. Toch droomde ik de afgelopen weken van eten. Veel eten. Ik droomde van bergen couscoussalade met gegrilde groenten. Van schalen vol bloemkoolbeignets. En meters gehaktstaaf met tomaten-dadelchutney.

De aanleiding voor al deze heerlijke dromen is ons 12,5-jarig huwelijksfeest. We hebben besloten om dit moment écht te vieren. Twaalf-en-een-half-jaar-geluk is immers niet vanzelfsprekend. Dus nodigen we onze familie en vrienden uit. We huren een zaaltje. En we organiseren ons feest. Een feest met veel eten. Zelfgemaakt eten. Want als koken je grootste hobby is, dan zou je wel gek zijn om dat door iemand anders te laten doen, toch?

De weken voorafgaand aan het feest houd ik mij voornamelijk bezig met het uitzoeken van recepten, het opstellen van boodschappenlijstjes en het daadwerkelijk koken van het eten. Een deel van het eten zal ik van tevoren maken. Een deel zal ik ter plekke bereiden, samen met enkele vrienden en familieleden die óók graag koken.

Als eerste vul ik de vriezer: de restjes die ik daar normaliter in bewaar, maken beetje bij beetje plaats voor gerechten-voor-de-grote-dag. Een win-win-situatie, want dankzij die restjes hoef ik even geen gewone maaltijden te koken en kan ik al mijn tijd besteden aan het échte werk.

Als de vriezer helemaal vol zit, is de koelkast aan de beurt. Ik doe even niet aan een reserve-pak-yoghurt of een potje-boter-op-voorraad. Op is op. Weg is pech. Ik heb alle ruimte in de koelkast nodig voor grote weckpotten vol pittige tomatensaus en tomaten-dadelchutney. Flesjes dressing voor de zoete aardappelsalade. En bakken vol gegrilde groenten voor de couscoussalade.

Tenslotte is ook de berging aan de beurt. De fietsen mogen tijdelijk buiten staan, want in de berging komt voor elk gerecht een doos. Een doos met het recept, de houdbare ingrediënten en het benodigde keukengerei. Op de dag zelf zal ik de dozen aanvullen met verse ingrediënten. En alles wat al in de koelkast en de vriezer ligt natuurlijk. Zo kan op het feest elke hulp-kok zonder instructie aan de slag met zijn gerecht.

En dan, tussen al die bakken groenten, flesjes dressing en potten saus, is daar opeens dat besef: dit wil ik veel vaker doen! Er zijn vast nog meer mensen die wel eens een feestje geven. Mensen die niet van koken houden. Mensen die dit graag door een ander laten doen. Door mij! En zie mij hier eens schitteren in mijn keuken: ik kan dit! Er is eigenlijk maar één ding dat ik nodig heb en dat is een extra koelkast. Een koelkast in de berging!

Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan, dat ik altijd zo moeilijk heb gedacht. Want natuurlijk heb ik wel eens vaker een culinaire droom gehad, maar altijd droomde ik van een restaurant. Of een koffie-en-taart-tentje. Maar daar moet je eerst investeren in een mooie locatie. En moet je aan het werk als de kinderen net uit school zijn. Onmogelijk. Dacht ik altijd. Maar nu. Nu kan ik niet meer stoppen met dromen. Een koelkast in de berging. Dat is alles wat ik nodig heb. Ik ga mijn droom realiseren! Ruim baan voor cateringbedrijf “Gewoon Lekker”!

Op de dag van ons feest geniet ik samen met onze gasten van al het lekkere eten. Maar misschien geniet ik nog wel meer van die droom. Die droom van de koelkast. De koelkast in de berging.

Totdat we weer thuis komen.

Plotseling dringt de realiteit zich aan mij op. De was lijkt in geen twaalf-en-een-half-jaar te zijn gedaan. De tafel en de vloer liggen bezaaid met speelgoed, Donald Duckjes en verkleedkleren. Grote stofvlokken op de trap verraden dat ik minstens drie weken niet gezogen heb. En de koelkast is vervelend leeg: er is geen yoghurt, geen boter, geen fruit, niets.

Met een zucht keer ik terug in de werkelijkheid. Ik moet realistisch zijn. Het is véél te simpel gedacht dat je een cateringbedrijf kunt beginnen met alleen een extra koelkast in de berging. Ik moet mijn plannen bijstellen…

Ik heb een droom. Ik droom van een koelkast. En een werkster!