“Mama, is dat wel goed voor het milieu?” Gedreven door kritische vragen van Levi en Jaël, wil ik graag duurzame keuzes maken. Maar waar moet ik beginnen? Soms zie ik door de duurzame bomen het groene bos niet meer. Laatst las ik dat ik niet de enige ben. Nederlanders laten zich massaal verlammen door de duurzame keuzestress. Het advies: “doe gewoon íets duurzaams. Het gevolg zal zijn dat je jezelf ‘groen’ vindt. En groene mensen maken sneller groene keuzes.”
Dit advies klonk zo eenvoudig, dat ik besloot de proef op de som te nemen. Begin juni kocht ik bij de Lidl 2 duurzame fruit- en groentezakjes voor €0,69. Nu hoef ik voortaan geen wegwerp-plastic-zakjes meer te gebruiken voor los groente en fruit en ben ik dus wat groener geworden. Hoe simpel (en goedkoop!) kan het zijn?
En ja hoor, groene mensen maken groene keuzes. Oók in huize Sies. Na jáááren twijfelen hebben we deze maand zonnepanelen gekocht! Zonde dat we dat niet eerder hebben gedaan, want al die jaren had ons spaargeld nauwelijks rendement, maar heeft de zon wél geschenen. En vooral de afgelopen maand -de droogste maand ooit- is natuurlijk echt een verloren maand. Want de panelen zijn dan al wel gekocht, ze liggen nog niet op ons dak. Balen… Toch hebben we naar verwachting over 6 à 7 jaar de aanschaf al terugverdiend. Dat is dus niet alleen groen, maar ook nog voordelig! (Heeft voordelig-zijn een kleur?!)
De derde groene keus die we in juni hebben gemaakt is niet echt voordelig te noemen. Hij is eigenlijk ook niet groen, maar donkergrijs. Hij heeft 4 wielen en is hybride. Niet te geloven dat wij daar ooit in zouden rijden! Met z’n allen zitten we de hele rit naar het dashboard te staren. Om te zien hoeveel de accu oplaadt, of we misschien 100% elektrisch rijden en natuurlijk ook of het verbruik wat lager is dan van onze oude auto. Zodat we toch nog een klein beetje het gevoel krijgen dat we niet alleen groen, maar óók voordelig hebben gekozen.
De meest onverwachte groene actie van deze maand moet ik echter nog opbiechten… Ik heb wasbare luiers gekocht! Ik had niet gedacht dat ik dit ooit zou doen. Maar opeens kon ik niet meer terug. Ik zag mezelf met wéér een vuilniszak vol luiers naar de container lopen. Ik ging googelen op argumenten vóór wegwerpluiers (maar vond ze niet voldoende). En ik sprak een moeder die bijna net zo gewoon is als ik. Zij had bij haar derde kind besloten om voor wasbaar-als-het-kan te gaan. Groen-light zeg maar. Of lichtgroen, zo je wil. Dat sprak mij wel aan.
En dus draagt Juda nu wasbare-luiers-als-het-kan (en dat is nog verbazingwekkend vaak!) Laat ik eerlijk zijn: rijden in een hybride auto is véél leuker. Toch voel ik me groener dan groen sinds ik deze keuze heb gemaakt. En man, wat drogen die luiers snel in de droogste-maand-ooit.
Oh ja, Irene zou Irene niet zijn, als ze al tot drie cijfers achter de komma heeft uitgerekend hoeveel geld ze hier mee kan besparen: in een gemiddelde week bespaar ik zo’n €4,50. De investering-die-eigenlijk-helemaal-niet-zo-groot-was, heb ik er na zo’n 18 weken al uit. Vanaf dat moment wordt het dus flink cashen ;-).
Om mezelf een beetje te belonen voor mijn groene gedrag, heb ik besloten dat ik iets leuks mag gaan doen van het uitgespaarde luier-geld. Hopelijk geeft dat extra motivatie om het vol te houden. Ook als het binnenkort weer eens zal gaan regenen en de luiers wat minder snel droog worden. Ik hoop nu dus dat Juda nog láng niet zindelijk wordt. Dan spaar ik misschien wel genoeg geld uit voor een vakantie. Een vliegreisje naar de zon, of zo. Al is dat laatste natuurlijk alles behalve groen…
Gewoon... Irene 