December is een stressvolle maand. Dat zullen de meeste ‘gewone ouders’ met mij eens zijn. De maand begint met Sinterklaas en loopt via het kerstdiner-op-school, kerst-in-de-kerk en kerst-bij-familie op oudejaarsavond eindelijk weer af. In huize Sies hebben we bovendien het geluk dat Levi jarig is in december. Om over de vier andere jarige familieleden nog maar te zwijgen.
Vorig jaar schreef ik over de decemberstress van Jaël. De stress die al begon op de dag na haar (ook al zo stressvolle) verjaardag begin oktober. “Hoeveel nachtjes slapen nog?” De stress die eindigde in ziek-thuis-zijn op het hoogtepunt van haar leven: het kerstdiner op school, waar ze haar nieuwe schoenen aan had mogen trekken.
Omdat het schrijven van blogs me zo enórm veel inzicht en wijsheid geeft, hebben we de verjaardag van Jaël dit jaar anders aangepakt. We hebben haar niet verteld hoeveel-nachtjes-slapen het nog was. We hebben één keer in 10 minuten tijd alle vragen die bij een verjaardag horen op haar afgevuurd (wie wil je op je feestje, wat wil je voor cadeaus, welke taart wil je en wat wil je trakteren?). Om er daarna weer volledig over te zwijgen.
Als klap op de vuurpijl stonden we 4 dagen vóór haar echte verjaardag al zingend bij het bed van Jaël. Met cadeaus, croissantjes en de aankondiging dat vandaag alle visite al kwam. Ze was overdonderd. En helemaal in de wolken. Vandaag! Mijn verjaardag! Wat hebben we genoten van een uitgeruste, ontspannen, jarige meid. Wat een wereld van verschil met vorig jaar. En wat jammer dat je zoiets niet elk jaar kunt herhalen.
Voor de decemberstress hebben we gek genoeg nog geen vergelijkbaar plan gemaakt. We willen pakjesavond gewoon op 5 december vieren. En Levi misleiden rondom zijn verjaardag is vergeefse moeite.
Maar dan is daar op zaterdagavond 1 december opeens Het Plan. Als de kinderen na een multi-feest voor 3 familieleden én Levi-die-eigenlijk-nog-niet-jarig-is in bed liggen, kijken Timon en ik elkaar aan. Zullen we niet gewoon mórgen vast pakjesavond vieren? Dan kunnen we de kinderen nog één keer verrassen met een onverwachte zak voor de deur (bestaat Sinterklaas dan toch?) én zijn we drie dagen eerder van de Sinterklaas-stress af. Drie extra dagen om weer op te laden voor de verjaardag van Levi.
Met z’n tweeën hebben we één avondje december-stress om alle pakjes, gedichten en zoekopdrachten af te krijgen. Maar het lukt. Op zondagmiddag 2 december vieren we pakjesmiddag. Alles loopt precies zoals we de avond ervoor hebben bedacht: de kinderen zijn volkomen verrast, twijfelen acuut weer aan het bestaan van Sinterklaas, en vooral: ze genieten enorm ontspannen van het feest en de cadeaus. Zodra de kinderen op bed liggen, geven Timon en ik elkaar moe maar voldaan een high five. Wat doen we dit goed!
De volgende ochtend zijn we iets minder overtuigd van het fantastische van ons plan. Levi wordt ontzettend boos wakker. Hij vindt het echt super stom wat we hebben gedaan (want dat wíj achter die onverwachte verandering in de planning zaten, dat had hij natuurlijk al lang door). Door onze rare ideeën zit hij nu met een levensgroot probleem. Of eigenlijk zelfs met twee problemen. Want op maandag mag je in de klas maar één ding vertellen over je weekend. Terwijl hij een verjaardagsfeest én pakjesavond heeft gehad. Dus wat moet hij nu kiezen? En woensdag, als het echt pakjesavond is… wat gaan we dan doen? En daarmee doemt zelfs nog een derde probleem op: op donderdag 6 december heeft hij niks meer te vertellen op school! Helemaal niks!
December is een stressvolle maand. Je kunt als blogger nóg zoveel inzicht en wijsheid krijgen, de maand december wordt er niet minder stressvol door.
Gewoon... Irene 