Voorraad

Vorig weekend was een nogal rottig weekend. Het begon zaterdag met een rotte komkommer. We hadden er nog niet eens een kwart van gegeten. De rest kon zó de prullenbak in. Nog geen uur later ontdekte ik een half rotte peer op de fruitschaal. Alleen het onderste deel was nog enigszins eetbaar. Zondagochtend kwam ik er achter dat de afbakbroodjes over de datum en beschimmeld waren. Shame on me.

Laat ik beginnen met mezelf te verdedigen: zoveel voedsel verspil ik normaal gesproken echt niet! Gedreven door een perfecte combinatie van zuinigheid en duurzaamheid zorgt deze top-huisvrouw er voor dat (bijna) al het eten op gaat. Oude boterhammen worden tosti’s of wentelteefjes. Melk-op-de-datum is het beste excuus om pannenkoeken te bakken. Restjes van het avondeten bewaar ik voor kieskeurige eters of té drukke dagen. En de korstjes die Juda momenteel halsstarrig weigert, eet ik braaf zelf op.

Maar vorig weekend ging het dus even mis. Achteraf moet ik concluderen dat ik al een paar weken uit balans was (wat klinkt dat prachtig 🙂 ). De zuinigheid won het al een tijdje van de duurzaamheid. En gek genoeg leidt zuinigheid bij mij juist tot overmatig koopgedrag. Ik zie té veel aanbiedingen die ik echt niet kan laten liggen. Ik bedenk hoe ontzettend voordelig we gaan eten deze week. En omdat er volgende week misschien níet zulke goede aanbiedingen zijn, sla ik voor de zekerheid wat extra voorraad in.

Maar na zo’n rottig weekend moet ik mijzelf een halt toeroepen. Dit kan zo echt niet langer. Zoveel verspilling in 24 uur tijd! Ik spreek mezelf streng toe en zeg dat ik géén boodschappen mag doen vóór al mijn voorraden op zijn! Nou ja… bijna geen boodschappen dan. Want mijn voorraad yoghurt is over een dag of twee wel op. En ik ga niet über-principieel een week geen yoghurt eten. (Bovendien is hij ook nog eens in de aanbieding deze week!).

Toch start ik fanatiek met het leven van mijn overmatige voorraden. En ontdek ik al snel dat dit een hoop voordelen heeft. Allereerst bespaart het me tijd. Zolang er nog yoghurt in de koelkast staat, hoef ik niet naar de supermarkt. Dat voordeel telt extra zwaar omdat Jaël ziek in bed ligt en ik dus eigenlijk ook niet naar de winkel kán.

Ten tweede bespaart het me geld. Dat klinkt natuurlijk flauw. Want leven van je voorraden is niet gratis, je hebt het geld immers al eerder uitgegeven?! Maar… doordat ik naast mijn koelkastvoorraden óók de vriezervoorraden moet aanspreken, kan de vriezer in de berging eindelijk weer uit. Die is eigenlijk alleen bedoeld voor mijn cateringopdrachten. En niet voor hamsterneigingen in de privé-sfeer. Nu die vriezer weer uit is, scheelt dat mooi in ons energieverbruik!

Last but not least: interen op mijn voorraden levert creatieve gerechten en nieuwe inspiratie op. Ik maak een salade van een restje ijsbergsla en dadels, met gegrilde torentjes van appel, restjes geitenkaas en restjes spek. En ik ontdek de Iraanse kruidenbeignets van Ottolenghi waar ik mijn restjes verse kruiden in kan verwerken en waar ik -naar eigen inzicht- een half blok witte kaas in verwerk.

Mijn voornemen om in te teren op mijn voorraden blijkt een groot succes. Wat heb ik genoten van deze week. Ik kan maar één ding concluderen: voorraden zijn super handig! Hoog tijd om boodschappen te gaan doen dus!