Oppasavond

Vanavond gaan Timon en ik een superleuk cadeau verzilveren, dat we van onze kring-van-de-kerk kregen: een avondje uit, inclusief kook-, voorlees-, en oppas-service voor de kinderen. Dat noem ik nog eens ontspannen! Vanavond dan…

Want eerst moet er nog even hard gewerkt worden. De komst van een oppas betekent namelijk dat mijn huis toonbaar moet zijn. En de komst van mijn hele kring als oppas, betekent dat mijn huis nóg toonbaarder moet zijn. Waar ze op een normale kringavond alleen onze voorkamer en de wc zien (die ik speciaal voor hen opruim en schoonmaak), kunnen ze nu elke kamer van ons huis bekijken. Help!

Allereerst moet het badkamerplankje er aan geloven. Het glas is helemaal wit uitgeslagen van alle tandpastaresten van de afgelopen maanden. Dit mogen mijn kringleden écht niet zien, als ze vanavond de tanden van onze kinderen gaan poetsen. Nu ik het goed bekijk, is de hele badkamer één grote zwijnenstal. Er zit niks anders op dan álles te soppen.

Juda is vorige week wat verkouden geweest. Op zijn witte lakentje zijn nog steeds de gele snotvlekken zichtbaar. Op de één of andere manier stoor ik me daar normaal gesproken niet aan. (Of concludeer ik elke dag dat de wasmachine tóch al te vol zit.) Maar nu zie ik mijn huis door een andere bril. En móet dat bed verschoond worden.

Ook ons eigen bed maak ik -geheel tegen mijn gewoonte in- netjes op. Ik kan de deur van onze slaapkamer wel dichtdoen, maar die gooien de kinderen natuurlijk meteen open. En dan moet het wel een beetje toonbaar zijn!

De bedden van Levi en Jaël maak ik níet op. Dat zou er wel héél dik boven op liggen. Dan zouden mijn kringleden meteen door hebben dat ik het huis speciaal voor hen heb schoongemaakt. Ze kennen me toch ook wel langer dan vandaag…

Ik raap de pyjama’s van de kinderen van de grond en leg ze klaar op hun bed. De schone-was-van-minstens-een-week, die de halve overloop vult, vouw ik op en leg ik in de kast. De kruimels-onder-de-eettafel-van-misschien-ook-wel-een-week zuig ik weg. De wc krijgt een sopje. Het aanrecht maak ik zo goed mogelijk leeg, want de kring komt ook koken in mijn keuken! Als ik uitgeteld op de bank neerplof, denk ik aan het mailtje dat ik vorige week stuurde, met nog wat informatie voor de oppassers.

“Op woensdag kom ik met de kinderen pas om 18u thuis van dansen. Ik zet dan meestal de oven op de timer, zodat we meteen om 18u kunnen eten. Als jullie al eerder in huis willen om het eten klaar te maken, vraag ik of Timon eerder thuis komt. Woensdagavond is normaal badderavond, maar ik zal zorgen dat ze ’s ochtends vast douchen. Saxofoonspelen kan Levi ook wel een keer overslaan. Er zijn niet echt bijzonderheden qua bedritueel. (…) Ons streven is dat de kinderen om 19.30u in bed liggen. Levi mag dan (in ons bed) tot 20u lezen en gaat daarna ook naar zijn eigen bed (wel even een seintje geven).”

Na het lezen van deze mail kwam één van de kringleden in de kerk naar me toe. “Als ik je mail lees, krijg ik wel héél veel respect voor jullie hoor. Hoe krijg je dat normaal gesproken allemaal voor elkaar, als wij om half 8 weer op de stoep staan voor de kring?” Ik glimlach bij de herinnering aan dat gesprek. Fijn, om een beetje respect te krijgen voor al het werk dat ik dagelijks verzet. En dan weet de kring nog niet eens hoeveel voorbereiding er bij zo’n oppasavond komt kijken…

Na een heerlijk avondje uit, komen Timon en ik weer thuis. We hebben écht kunnen ontspannen en genieten. En ook thuis is alles goed gegaan. We bedanken de kringleden voor hun fantastische cadeau en laten ze snel naar huis vertrekken. Als ik in de keuken kom, zie ik het meteen. Alle afwas is netjes weggewerkt. Het fornuis is gesopt. Het koffieapparaat is blinkend schoon geboend. De keukenvloer is gedweild. En ik kan maar één ding denken:

Hoe krijgen ze dat allemaal voor elkaar?