Bevalling

Ik heb in de afgelopen maand 9 keer de bedden opgemaakt. Niet zomaar even opgemaakt, maar perfect recht getrokken. Pyjama’s en zakdoeken onzichtbaar onder de kussens. De knuffels in de modelstand, met hun koppies net boven het randje van het dekbed uit. Alles voor de optimale eerste indruk van ons huis tijdens een bezichtiging.

Ik heb in de afgelopen maand 8 keer de vloer gedweild (dat aantal haal ik normaal nog niet in 3 jaar). Oké, ik heb niet alle acht keren de hele vloer gedweild. En misschien dat Timon eigenlijk de meeste keren de klos was, maar toch… Acht keer de vloer gedweild. Vooral die ene plek bij tafel, waar Levi non-stop met zijn stoel heen en weer schuift. En waar zelfs na een dag al weer strepen zichtbaar zijn. Eén keer heb ik bij bezichtigingen op twee opeenvolgende dagen het dweilen overgeslagen. Prompt hoorde ik de aankoopmakelaar tegen haar client zeggen “die krassen zijn wel eenvoudig weg te werken hoor”. Fijn dat zíj dat door had, maar zouden de andere kijkers van vandaag het óók weten?

Ik heb in de afgelopen maand 18 keer de deurbel afgenomen met chloor. Zie je het voor je? Ik, met een gele schoonmaakhandschoen, een geel schoonmaakdoekje en een gele chloorfles? Een huishoud-combinatie die ik in mijn leven nog nooit heb gebruikt. Maar in de afgelopen maand heb ik netjes vóór elke bezichtiging -conform de richtlijnen- alle deurklinken, trapleuningen en de deurbel gedesinfecteerd. Wacht even, ook aan het einde van elke bezichtigingsdag heb ik die ronde gemaakt. Dat is dus 18 plus 9 keer. Of nee, die ene keer heb ik overgeslagen. Toen was ik al bij de deur voordat de kijkers de bel hadden aangeraakt.

Ik heb in de afgelopen maand ontelbare slapeloze nachten gehad. Want elke kijker was wildenthousiast over ons prachtige huis, maar waar bleef dat verlossende bod? Ik heb gepiekerd hoe dat moest als straks ons kindje geboren zou worden. Zouden we dan daarna nog weer verder moeten gaan met bezichtigingen? Als het nú al zo’n opgave was om mijn huis schoon te krijgen, hoe moest dat dan straks, met een kind aan de borst, nog meer slapeloze nachten én al die babytroep er bij?

We besluiten nog één bezichtigingsronde te plannen. Dan  ben ik 39 weken zwanger. Daarna stoppen we ermee.

En ja hoor, daar zijn ze. Eindelijk… De wildenthousiaste kijkers die net als wij door hebben dat de slaapkamers weliswaar klein zijn, maar dat je een slaapkamer eigenlijk alleen nodig hebt voor een bed en een kast. De kijkers die nu huren en dus geen stress hebben over de verkoop van hun huidige huis in Corona-tijd. De kijkers die -net als wij- blij worden van ons energielabel A. De kijkers die een bod uitbrengen!

Er volgen nog een paar spannende onderhandeldagen, inclusief nog meer slapeloze nachten. Maar dan -3 dagen voor de uitgerekende datum- is het zover. We bereiken een akkoord. Ons huis is verkocht. Ik kan wel janken van blijdschap.

Mijn bed kan eindelijk op klossen. Het wiegje mag tevoorschijn. En mijn huishouden? Dat ga ik helemaal loslaten. Jammer voor de kraamverzorgster, maar in dit huis wordt de komende dagen niet meer gezogen of gedweild, laat staan gedesinfecteerd. In dit huis gaan we -zo lang als het nog duurt- weer hele nachten slapen en genieten van een zorgeloos leven.

Als hoogzwangere je huis verkopen in Corona-tijd? Dat is een behoorlijke bevalling! Eén voordeel: de echte bevalling gaat in vergelijking hiermee vast een peulenschil worden!