Essentieel

Ik ben deze week juf geweest. Jaël kwam naar me toe omdat ze de min-sommen-onder-elkaar niet helemaal begreep. Gelukkig stond in het boek vrij duidelijk uitgelegd hoe ze te werk moest gaan. Want ‘vroeger’ ging dat anders. Met een kleine toelichting van juf Mama kon Jaël weer vrolijk verder rekenen.

Ik ben deze week sportleraar geweest. Met de bakfiets vol skeelers, tennisrackets en een loopfiets (en Abel en Juda), fietste ik met mijn schoolklasje naar een op Google Streetview ontdekt tennisveldje, met daar omheen een skeelerbaan. Het tennisveldje bleek een voetbalveld. En de skeelerbaan bleek een zandpad. Maar voetballen met een tennisbal is ook best grappig. En de volgende keer nemen we gewoon een voetbal mee.

Ik ben deze week printer geweest. Onze niet-officiële inktpatronen bleken niet meer te werken in de printer. En er móest een kruiswoordpuzzel worden geprint. “Geen probleem, die teken ik wel even voor je.” (Ik was al lang blij dat het geen woordzoeker was…) Toen we alle vakjes hadden uitgeteld en getekend, bleken de omschrijvingen een te lage resolutie te hebben om op het scherm te kunnen lezen. Even de juf gemaild. Die stuurde -heel lief- een andere kruiswoordpuzzel op. Dank je wel juf!

Ik ben deze week huisarts geweest. Abel had luieruitslag die met het uur erger werd. Hij bleef maar huilen. Na een korte aanmodder-fase, dacht ik vrij zeker te weten wat het was: een schimmelinfectie. Ik had er zelfs nog een zalfje voor in huis. Toen de uitslag en het huilen na twee dagen nog vrijwel onverminderd was, vond Timon toch dat ik de echte huisarts moest bellen. “Doorgaan met wat je al doet,” was de strekking van het advies. (En mijn zelfvertrouwen groeide weer wat.)

Ik ben deze week peuterjuf geweest. Ik heb liedjes gezongen. Boekjes gelezen. Een toren van Kapla gebouwd. Een trein gemaakt van de eetkamerstoelen (en zelfs de vloer gedweild, maar dat heeft niks met die peuterjuf te maken…). Maar ondanks al die inspanning en toewijding rende Juda keer op keer naar de drie kamers waar het échte werk werd gedaan. Zucht…

Ik ben deze week schilder geweest. Jaja, het is me gelukt in alle hectiek! Toen Juda én Abel sliepen en Levi en Jaël verveeld op de bank aan het wachten waren op wat aandacht, heb ik de deur tussen onze slaapkamer en de werkkamer van Timon geschilderd. Hij zat midden in een call maar draaide vakkundig de camera een beetje weg. En anders had ik het ook geen probleem gevonden. Vroeger kwam de glazenwasser toch ook gewoon voorbij als je in een vergadering zat?!

Ik ben deze week moeder geweest. Overdag regelmatig iets té kortaf en ongeduldig. Maar ’s avonds -als iedereen op bed lag- vaak best tevreden. In een week als deze snap ik heel goed dat moeders hun werk tijdens de lockdown onverminderd moeten voortzetten. Een moeder is namelijk behoorlijk essentieel!

En tegen al die moeders die daarnaast óók nog een ander beroep hebben, zeg ik: “Hou vol!”

Ik doe het je niet na…