Vurig

Het is de avond vóór Juda’s verjaardag. Morgen wordt hij 3. Wat een vurig jaar ligt er achter hem!

En nee, dan doel ik niet op Corona. En ik denk ook niet aan de grote veranderingen (verhuizing, babybroertje) in zijn kleine leven. Nee, ik doel op de alom tegenwoordigheid van brandweerman Sam in het afgelopen jaar.

Elke middag van 5 tot half 6 -en soms nog ietsje langer- infiltreerde Sam in ons gezin. En steeds vaker kwam hij ook op andere momenten terug:

Elke paal die Juda ziet, wordt een brandweerpaal. Elke hoed, muts of beslagkom wordt een helm. En elk voertuig wordt Jupiter, Hydrus, Venus of de Wallaby.

De eerste volzinnen die Juda er -na lang zwijgen- een half jaar geleden uitgooide, waren directe citaten van Sam. Toen hij zijn eten op had, zuchtte hij voldaan en zei: “dat was een heerlijke lunch, Brenda!” En terwijl ik de jassen pakte om naar buiten te gaan, riep hij uit: “Eindelijk, werk aan de winkel!”

De hele dag loopt Juda met gillende sirene door het huis, slaat heldhaftig deuren in een grijpt alles wat meer dan 20 centimeter lang is vast, om de brand te blussen. Als de dag wordt afgesloten met een bad, wordt natuurlijk eerst de badkamer geblust, waarna hij Tom de helikopterpiloot opbelt om hem te redden. Als die vervolgens aan komt lopen met een handdoek en deze als dubbel harnas onder de oksels van Juda klemt, roept mini-Sam “hijsen en gaan” en wordt hij met vereende krachten en een helikoptergeluid naar zijn bed gehesen.

Juda is niet de enige die meer en meer besmet raakt met het Sam-virus. Als je een beslagkom op je hoofd geduwd krijgt, zit er maar één ding op: even meeblussen. En tijdens het avondeten merken we dat we regelmatig met z’n allen over de laatste aflevering van brandweerman Sam praten.

In de voorbereiding van het verjaardagsfeest betrap ik mezelf er op dat ik het liefst Sam zou uitgenodigen om als enige toegestane gast op het feest aanwezig te zijn. Om vervolgens met een schok te bedenken dat ik al net zo op ga in de Sam-fantasie als Juda.

Voor een écht Samfeestje zit er maar één ding op: we moeten morgen -net als de brokkenpiloot van de serie, Norbert Puk, zou doen- de taart met veel kaarsjes en vuurwerk versieren. Als we die vervolgens aansteken, durf ik te wedden dat er een collega van Sam moet langskomen om de boel te blussen. Zou dat niet een prachtige afsluiting zijn van een vurig verjaardagsfeest?!