Milkshake

De laatste schooldag zit er op! Het is vakantie! Met tassen vol boeken, schriften en etuis zijn Levi en Jaël het schoolplein op komen lopen. En nu komen we met ons vijven (en alle troep) het huis binnen stormen. Juda rent meteen naar de vriezer. Want ik heb beloofd dat we een milkshake gaan maken. Om de vakantie te vieren.

Met zijn stem op het hoogste volume tettert Juda in mijn oor: “Nee, ik wil de shakie-mel maken! Ik doe de aardbeien! Nee, ik wil zelf het ijs scheppen. Ik doe het knopje.” En zo schreeuwt hij nog even door. Terwijl ik probeer te redden wat er te redden valt, ligt Abel huilend op de keukenvloer. Hij heeft nergens zin in en wil alleen maar opgetild worden. Levi heeft zijn tas opengemaakt en de dichtbundel eruit gehaald, die ze op school met elkaar hebben gemaakt ter ere van het 100-jarig bestaan van de school. Op luide toon is hij begonnen op de eerste pagina en leest nu in rap tempo alle 237 gedichten aan mij voor. Als ik zucht dat dit niet het goede moment is om naar die gedichten te luisteren, loopt hij door naar Jaël. Jaël heeft óók geen zin om te luisteren en is -herstellende van een longontsteking- meteen zwaar geïrriteerd en rent boos naar haar kamer. Levi leest onverstoorbaar door.

Het is vakantie. En waar ik het type moeder ben dat normaal gesproken geniet van de schoolvakanties, weet ik het momenteel niet zo goed. De rek lijkt er een beetje uit. Bij de kinderen, maar ook bij mij. Waren alle Corona-toestanden, het eerste jaar met Abel én het helemaal nieuw opstarten in Wageningen toch een beetje te veel van het goede? Of is het gewoon het gevoel dat ik elk jaar heb aan het begin van de vakantie? Een gevoel dat na een paar dagen vakantie als sneeuw voor de zon verdwijnt?

Ik weet het niet. Wat ik wel weet, is dat ik op dit moment iets te vaak net zo hard tetter als Juda. In de hoop dat er nog iemand luistert. Dat ik graag net als Abel huilend op de grond zou willen gaan liggen. In de hoop dat iemand me oppakt. En als niemand me zou oppakken, dan zou ik net als Jaël lekker naar mijn eigen kamer willen lopen. Of -misschien nog wel de aantrekkelijkste optie- ik zou net als Levi onverstoorbaar een boek willen lezen. Desnoods hardop.

De rek is er een beetje uit. En dat doet me denken aan een kennis, die -in deze context- mensen met een elastiekje vergeleek. “Als bij een elastiekje de rek eruit is, moet je ‘m in de vriezer leggen!” Zo bekeken is een ijskoude shakie-mel een prima begin van de vakantie!

Fijne vakantie!

P.S. Ook toe aan een milkshake? Doe een flinke portie bevroren aardbeien, een paar scheppen vanille-ijs en een scheut melk in de blender. Een kind kan de was doen 😉