Rotklus

De rits van de schooltas van Jaël is stuk. Eigenlijk al best een tijdje. In mijn achterhoofd klinken al maanden de woorden van mijn moeder: “een rits vervangen is echt een rotklus”. En dus heb ik het steeds uitgesteld. Maar in mijn ‘back to school modus’ vind ik dat dat ding nu eindelijk eens gerepareerd moet worden.

De tas is nog niet eens zo oud. Jaël heeft hem voor Sinterklaas gekregen. Ik geloof dat van de vorige tas de rits stuk was. Het was zo’n goedkoop exemplaar uit een actiebak in de supermarkt. Voor deze nieuwe tas besloot ik het dus anders aan te pakken. Duurzamer. En duurder. Ik koos een goede, stevige tas van een echt merk. Daar betaal je wel wat voor. Maar -zo had ik al berekenend bedacht- dan had Jaël meteen vast een tas voor de middelbare school.

Jaël was superblij met haar mooie, hippe, een tikkeltje te grote tas. Totdat de rits kapot ging. Niet die van het zijvakje dat je nooit gebruikt, maar die van het grote vak, waar je logischerwijs al je spullen elke dag in wil stoppen. De afgelopen maanden hebben we meestal toch maar de andere, kleine vakken van de tas gebruikt om het probleem een beetje te omzeilen. Maar nu is het dus tijd voor actie.

Het liefst vraag ik voor dit soort klusjes mijn moeder. Zij is véél handiger met zulke dingen. Maar ik weet dat een rits vervangen ‘echt een rotklus’ is. Daar valt geen eer aan te behalen. En dus besluit ik dapper dat ik het zelf ga doen. Er is vast wel een filmpje op YouTube te vinden.

Voordat ik het filmpje zoek, ga ik vast met Jaël naar de markt. Een nieuwe rits moet er immers sowieso komen. Ook het verwijderen van de oude rits lijkt me een essentiële volgende stap. Daar hebben we nog geen filmpje voor nodig. Ik zet Jaël aan de slag met een tornmesje. Want een rits er uit tornen is al net zo’n rotklus.

Blij met de stappen die we hebben gezet, ga ik op zoek naar een filmpje. De eerste hit is een filmpje om een rits in een nieuw te maken tasje te zetten, maar dat is natuurlijk niet aan de orde. Zo’n filmpje gaat over het makkelijke werk, als alle lapjes nog los zijn en je niet met een heel gevaarte onder je naaimachine moet kruipen. Ik zoek dus nog wat verder. Naar een filmpje voor een rotklus.

Het tweede filmpje dat ik bekijk, begint met de demonstratie van een rits die kapot is. Precies zoals de rits van de tas van Jaël. Hoopvol kijk ik verder. De vlogger pakt een nijptang en knijpt in het voetje van de rits. Ze demonstreert: de rist is nog steeds kapot. Herkenbaar. Ik wacht totdat ze haar tornmesje pakt, maar ze pakt de nijptang er opnieuw bij. Knijpt net iets anders in het voetje. En: de rits doet het weer!

Met een zucht klik ik het filmpje weg. Ik zoek niet hoe je een rits kunt repareren, maar hoe je een rits moet vervangen. Of… Opeens dringt het tot me door. Ik zucht nog wat harder. Die rits die Jaël er net zo vakkundig uit heeft getornd, die had ik dus gewoon kunnen maken! Ik loop naar de berging, pak een nijptang en met twee korte kneepjes doet de losgetornde rits weer perfect zijn werk. Vertwijfeld vraag ik me af hoe blij ik nu ben met dit filmpje. Want ik weet nog steeds niet hoe ik een rits in een tas moet zetten. Ik weet nu alleen dat ik die rits nooit uit de tas had moeten halen.

Er zit maar één ding op. Zónder instructiefilmpje van YouTube ga ik aan het werk en zet ik de oude rits weer in de tas. Als je een beetje handig bent, heb je daar eigenlijk geen filmpje bij nodig. Al is het wel een rotklus…

Advertentie