Ik heb het bericht wel binnen zien komen in de schoolapp. Het gaat over het kerstdiner. Met een intekenlijst wat iedereen wil meenemen. Maar mijn hoofd is zo vol, dat ik het bericht nog even vakkundig negeer. Tot plotseling de alarmbellen in mijn hoofd afgaan. Nu! Je moet NU dat bericht lezen. Want nu valt er nog iets te kiezen!
Ik weet dat er heel veel stijlen van ouderschap bestaan. En dat geen enkele stijl goed of fout is. Er zijn altijd dingen die ik in andere ouders bewonder (opgeruimde huizen bijvoorbeeld). Maar er zijn vast ook dingen die anderen in mij bewonderen. Vast. De kunst is om dicht bij jezelf te blijven. En meer van dat soort oneliners.
In die kunst van dicht bij mezelf blijven, teken ik bij het kerstdiner, het zomerfeest en het paasontbijt altijd in voor iets zelf-gemaakts. Laat de andere moeders met opgeruimde huizen maar een pak drinken en een stokbrood meenemen. Ik maak wel scones in drie verschillende smaken of pizzaatjes met óók een glutenvrije, suikervrije en lactosevrije variant. Dat vind ik leuk. Geloof ik.
In de laatste weken voor de zomervakantie had ik het er met een vriendin over. Ik was gestresst, oververmoeid en toe aan vakantie. Toch had ik net voordat ik de vriendin belde, ingetekend op 20 tomaat-mozzarella-basilicum-spiesjes voor de klas van Juda en 20 tomaat-mozzarella-basilicum-spiesjes voor de klas van Jaël. Waarom deed ik dat eigenlijk?
Ik weet het antwoord nog steeds niet helemaal. Doe ik het om te compenseren voor mijn onopgeruimde huis? Of om wat credits bij de juf op te bouwen, die ik ben verloren tijdens alle keren dat ik mijn kind nét na half 9 nog naar binnen liet glippen? Of doe ik het omdat ik het leuk vind? Omdat ik hou van kokkerellen en van mooie, lekkere, gezonde dingen maken?
Dit keer was ik er op tijd bij. De pakken drinken, de stokbroden, de snoeptomaatjes en de bakjes kruidenboter waren weliswaar al vergeven, maar onder de nog openstaande bladerdeeg-knakworsthapjes, fruitspiesjes en gevulde wraps zag ik de ideale optie: slagroomsoesjes! Met een zucht van verlichting klikte ik de slagroomsoesjes aan, maakte een screenshot en stuurde ‘m trots aan de vriendin die me van de zomer had toegesproken. Zie mij eens even goed voor mezelf zorgen!
Met één ding had ik echter geen rekening gehouden. Je moet in de opvoeding niet alleen dicht bij jezelf blijven, maar ook dicht bij je kind. Toen ik Juda vertelde dat hij slagroomsoesjes mocht meenemen voor het kerstdiner, keek hij me boos aan. Slagroomsoesjes. Wat was dat voor onzin? Dat vond hij helemaal niet lekker! Hij wilde zelf iets maken! Zoals we dat altijd doen.
Nu staan er dus twéé vinkjes van mij op de intekenlijst. Eén voor slagroomsoesjes. En één voor ‘hapje naar eigen invulling’. Ik hoop er in elk geval dubbele credits mee te verdienen…
Gewoon... Irene 