Dozen

Of mijn dag zinvol is geweest of niet, meet ik momenteel af aan het aantal dozen. Hoeveel dozen heb ik ingepakt? En, misschien nog wel belangrijker: hoeveel dozen heb ik níet hoeven inpakken? Omdat ik weer een lading oud papier heb weggegooid, een pakket positiekleding op de post heb gedaan of een tas met speelgoed heb weggegeven?

Het is onvoorstelbaar hoeveel spullen we in 11 jaar tijd in dit huis hebben verzameld. En dat moet over 10 dagen allemaal mee naar Wageningen. Of nee, liever niet dus! Al voordat ons huis te koop kwam, dacht ik dat we een behoorlijke opruim-slag hadden geslagen. Maar nu we alle spullen inpakken voor de grote volksverhuizing, blijkt er nog veel meer weg te kunnen. We hebben al minstens 10 verhuisdozen ‘bespaard’ door onze administratie te ordenen, kleding weg te geven en speelgoed te verkopen.

Met het naderen van de grote-verhuis-dag, vullen we ook steeds meer dozen met spullen  die we wél willen meeverhuizen (en dat zijn er iets meer dan 10…). De helft van alle kopjes en glazen pakken we vast in. Visite hoeven we in deze Corona-tijden toch niet te verwachten. De diepe borden kunnen ook vast in een doos, we kunnen immers best twee weken van platte borden eten? Alle winterkleding kan worden ingepakt. Maar ook minstens de helft van de zomerkleding. Want hoeveel kleding kun je nog dragen in een paar weken tijd? En als we de knutselspullen, de LEGO, de doktersspullen, de poppenspullen en de klei vast inpakken, dan kan er altijd nog gespeeld worden met de auto’s, de DUPLO, de treinbaan, de muziekinstrumenten en de Little People, toch?

Ik kan deze weken maar één beschamende conclusie trekken: wat hebben we onze kinderen en onszelf in de afgelopen jaren schromelijk verwend met onnodig veel spullen. En wat hebben we daar in deze weken afschuwelijk veel last van. Want of mijn dag zinvol was of niet, meet ik af aan het aantal dozen dat ik heb ingepakt met zinloze spullen. 

Waar ik heel lang in gedachten had om in het nieuwe huis zo snel mogelijk alle dozen uit te pakken, krijg ik de laatste dagen steeds sterker de neiging om het helemaal anders aan te pakken. Een heel nieuw leven te beginnen. Een leven zonder overkill aan spullen.

Om dat te bereiken laat ik al onze dozen lekker ingepakt. En ik open alleen dán een doos, als ik merk dat we bepaalde spullen écht missen of nodig hebben. Ik gok dat de helft van alle dozen minstens een jaar dicht kan blijven. Zonder dat we die spullen missen. En als ik al die dozen onuitgepakt op zolder laat staan -hoera, we krijgen een zolder!-, dan scheelt dat niet alleen een hoop frustratie over uitpuilende kledingkasten en ál dat speelgoed dat overal rondslingert. Het bespaart me ook een paar weken doos-uitpak-tijd.

Nog 10 dagen te gaan. Dan begint mijn nieuwe leven! En terwijl ik nog een doosje inpak, probeer ik te bedenken hoe ik in dat nieuwe leven kan bepalen of mijn dag zin heeft gehad…