Stapeltje

“Troep trekt troep aan.” Deze wijze les heb ik ooit ergens gelezen. En ik ondervind dagelijks dat die les waar is! De troep in mijn huis trekt altijd nog meer troep aan...

Ik ben een heel slechte opruimer. Ik wéét dat spullen in huis een vaste plek moeten hebben. Dat je elke avond voordat je naar bed gaat “even 5 minuutjes moet nemen” om alles weer op die vaste plek te leggen. En dat je vooral geen dingen moet bewaren waar je niks meer mee doet. Maar dat is gewoon niet mijn stijl.

Mijn stijl is de stapeltjes-stijl. Op de hoek van de bank ligt een stapeltje troep. Op de hoek van de tafel ligt een stapeltje troep. En op de linkerhoek van het aanrecht ligt een stapeltje troep. Elke dag groeien die stapeltjes een beetje. Als die stapeltjes echt veel te groot worden, dan ga ik aan de slag. Ik orden de stapel troep in twee categorieën: troep-die-eigenlijk-een-vaste-plek-heeft en troep-die-eigenlijk-in-de-vuilnisbak-hoort. Een kind kan de was doen.

Vandaag is het aanrecht dringend aan een opruimronde toe. In de categorie troep-die-eigenlijk-een-vaste-plek-heeft, vind ik:

• Een rolmaat: naar de berging!
• Knutselspullen, een kapot kettinkje en flitskaartjes van Jaël: naar haar kamer! (wel jammer, want die had ik net opgeruimd…)
• Een fles schoonmaakmiddel (huh, schoonmaakmiddel? Wat heb ik daar nou weer mee gedaan?): gauw terug in de kast!
• De telefoon van Timon. Timon heeft een paar weken terug een mooi stopcontact met USB-aansluiting in de kast gemaakt, dus wat doet dat ding nog op mijn aanrecht?
• Vuile vaat: in de vaatwasser ermee. En voor de niet-vaatwasser-spullen maak ik meteen een sopje. Vandaag is de dag!

In de categorie troep-die-eigenlijk-in-de-vuilnisbak-hoort, vind ik:

• Plastic, oud papier en glas. Die leg ik daar neer tot het moment dat ik mijn schoenen aantrek én mijn handen vrij heb als ik naar buiten loop. Omdat dat soort momenten zeer zeldzaam zijn, trek ik vandaag speciaal voor het afval mijn schoenen aan en loop naar de containers. Kleine moeite, groot effect, toch?
• Een brief van KPN: ik pak direct mijn telefoon er bij en bevestig de afspraak voor de glasvezelaansluiting, dan kan de brief weg. Wat een daadkracht!
• Schelpen die we zondag op het strand hebben gevonden: hup de prullenbak in. (dit gaat morgen problemen geven met Juda, maar.. komt tijd, komt raad!)
• Een potje met verf-spoel-water: dat moet naar het afvalstation, maar dat is nu toch echt gesloten… Gauw zet ik het potje op de vensterbank.

Wie denkt dat het aanrecht nu leeg is, heeft het mis. Er blijft namelijk altijd nog een derde categorie over: troep-die-geen-vaste-plek-heeft-én-nog-niet-weg-kan:

• Een potje met zaadjes. Die moet ik gaan planten, maar ik moet nog potgrond kopen…
• Een strippenkaart voor ijsjes, met nog één ijsje er op. Nog over van vorig jaar. Weggooien is zonde, toch?
• Een kaartje met de link voor de schoolfoto’s. Inmiddels een half jaar oud. Ik betwijfel of ik ze nog kan bestellen. Maar als ik het kaartje weggooi, weet ik zéker dat ik ze niet meer kan bestellen.

Voor deze categorie troep heb ik maar één oplossing.

Ik maak er een stapeltje van.