Croissants

Het is half 9 ’s ochtends. De Franse zon brandt op ons tentje en op zo’n 100 meter afstand drukt iemand herhaaldelijk op de oorverdovende toeter van een bestelbusje. Het is de bakker. Zuchtend draaien we ons om op ons luchtbed. Gaan we er uit, of blijven we liggen en lopen we straks het hele eind naar het dorp voor een vers croissantje?

Het is al weer vijftien jaar geleden dat bovenstaande scène zich afspeelde. We stonden met ons tentje op een Franse camping en we konden maar niet begrijpen waarom die bakker elke dag al om half 9 moest komen. En dan nog zo hard begon te toeteren ook. Ik geloof dat we die zomer vaker hebben ontbeten met oud brood of met brood-na-een-lange-wandeling-naar-het-dorp, dan dat we gebruik hebben gemaakt van de fantastische bezorgservice van de bakker. Niet wetende welke barre toekomst ons nog te wachten stond.

Want toen we enkele jaren later met twee kinderen wéér op een Franse camping stonden, konden we ons opnieuw verbazen over het bizarre fenomeen dat er om half 9 een bakker op de camping kwam. Waarom niet eerder?! Half 9 was voor ons gezin dichter bij de lunch dan bij het ontbijt. Bij wijze van spreken dan. En dus zat er op die Franse camping maar één ding op. Om half 7 sloop één van ons met de kleine Levi en Jaël de tent uit, om op de fiets naar het dorp te rijden en verse croissants te halen. Bijkomend voordeel: de ander kon nog even wat langer slapen.

In al die jaren is er weinig veranderd. Nu Levi en Jaël inmiddels wel wat langer zonder ontbijt kunnen (maar nog steeds niet uitslapen), zijn het Juda en Abel die om half 7 hongerig wakker worden. Om de beurt sjokken we slaapdronken ons bed uit, om de kinderen van ontbijt en gezelligheid te voorzien, terwijl de ander zich nog even omdraait. Soms maakt degene met ochtenddienst een nostalgische ochtendwandeling met de kinderen om verse croissants te kopen.

Vandaag was echter anders. Vandaag was absoluut uniek. Om 7 uur ’s ochtends werden we allebei wakker. Zonder dat er een kind had geroepen of gehuild. Er was zelfs geen toeterende bakker die ons aanspoorde om NU uit bed te komen. We werden gewoon wakker. Omdat we uitgerust waren. Langzaam kwamen we bij onze positieven, keken elkaar aan en realiseerden ons hoe bijzonder deze situatie was. Dit was in geen jaren meer voorgekomen. We konden zelfs nog even blijven liggen. Goedemorgen zeggen. En concluderen dat deze vakantiedag nú al was geslaagd. Zelfs zonder verse croissants.