Klaar voor

Nog een maandje en dan wordt Juda 4. Dan gaat hij naar de basisschool. Of -zoals hij zelf zegt- de bazenschool.

In de afgelopen maanden heb ik hem opeens zien veranderen. Mijn peuter werd een kleuter. Of -zo je wil- een echt baasje. Opeens wil hij elke dag spelen met het overbuurjongetje. Hij kan fietsen zonder zijwieltjes. Wil net als zijn grote broer en zus spelletjes spelen op de tablet. Durft alleen in de speeltuin te spelen. En heeft van die echte kleuterpraatjes. Ja beste juf, Juda is er helemaal klaar voor.

Een paar weken geleden kregen we vast wat informatie van school. En een vragenlijst die we moesten invullen. Wanneer Juda leerde praten. (“Laat“.) Of er heftige gebeurtenissen in zijn leven hadden plaatsgevonden. (“Nee”. Het is haast niet voor te stellen, maar nee is echt het enige passende antwoord op deze vraag!) En hoe we zijn karakter zouden omschrijven. Ik heb geprobeerd eerlijk te zijn. Tegelijkertijd denk ik dat de juf snel genoeg doorkrijgt dat Juda weet wat hij wil, dat zijn oren niet altijd goed werken en dat hij hard met speelgoed kan gooien. Sommige dingen hoef je niet zwart op wit te zetten, toch?

Enkele vragen waren niet alleen vragen. Het waren onbedoelde opdrachten aan de ouders. Is het kind al zindelijk? Ik kon gelukkig ja antwoorden, maar ik voelde de onderliggende boodschap: zo nee, ga dan hard aan de slag! Kan het kind al zelfstandig aan- en uitkleden? Hier haperde mijn pen even. “Nee” was niet waar. Maar “ja” evenmin. Uiteindelijk heb ik “grotendeels” geantwoord. En opnieuw voelde ik de onderliggende boodschap: Aan de slag!

Ik heb nog 4 weken de tijd om Juda te leren hoe hij zijn strakke trui over zijn hoofd kan trekken. Hoe hij binnenste-buiten-mouwen weer goed krijgt. Hoe de knoop van zijn broek dicht moet. En de rits van zijn jas niet te vergeten. Ik realiseer me opeens ook dat Juda weliswaar al 2 jaar zindelijk is, maar nog steeds niet zelf zijn billen schoonmaakt. En mocht ik al die klusjes op tijd geklaard hebben, dan moet ik nog een broodtrommel regelen. Gymschoentjes in de juiste maat. En een foto voor op het kiesbord. Nee beste juf, de moeder van Juda is er nog niet helemaal klaar voor.

Nu de vragenlijst is ingestuurd, is het tijd voor een kort online kennismakingsgesprekje. De juf rept met geen woord over aankleden, ritsen dicht doen of billen afvegen. Ik haal opgelucht adem. Kleuters mogen natuurlijk ook gewoon nog wat leren op school… Wat de juf wél vertelt, is dat ze graag wil dat alle kinderen -voordat ze op school beginnen- een poppetje tekenen. “Want daar valt een heleboel uit af te leiden.”

Mijn hart mist een slag en mijn oren beginnen te klapperen. Een poppetje tekenen. Waarom? Nog los van het feit dat Juda nóóit tekent (is dat een gebrek in de opvoeding?), voel ik weerstand bij een soort ‘instaptoets’ van nog-net-geen-kleuters. Ik wil de band met de juf echter niet meteen op scherp zetten en zeg dus braaf ja.

Enkele dagen later is het zover. Ik heb zorgvuldig een moment uitgekozen waarop hij niet moe is, niet bij de overbuurjongen kan spelen en niet wordt afgeleid door andere dingen. Ik heb een prachtig groot vel papier neergelegd. En mooie stiften van Jaël. “De juf heeft verteld dat alle kinderen voordat ze naar school gaan, thuis nog een spelletje mogen doen. Op dit blaadje mag je een poppetje tekenen. Zo goed als je kan.”

Juda pakt een zwarte stift en begint te tekenen. Een rondje. Twee stippen er in. Ik voel wat ontspanning in mijn lijf. “Dit is een spook, en nog een spook, en nog één,” zegt hij, terwijl hij nog twee rondjes met stippen tekent. Ik wil het blaadje al bijna weghalen. Maar nee, Juda is nog niet klaar. Hij begint wild te krassen, dwars door alle spoken heen. “Dit is een wereldbol. En nu ga ik het nog inkleuren.” Hij pakt een zwart wascootje en maakt de tekening nog zwarter dan ie al is.

Net op tijd zie ik de beperkte waarde van de hele opdracht in, én de humor van de manier waarop Juda die uitvoert. Ik voel een brede lach op mijn gezicht verschijnen en laat Juda lekker door tekenen. Als hij klaar is, zeg ik: “Juda, de tekening is prachtig!”

En lieve juf, hopelijk ben jij ook helemaal klaar voor Juda!