Eindschoonmaak

Nog één nachtje slapen en dan is het zover: we gaan op vakantie! Ik zal het meteen eerlijk toegeven: wij vieren vakantie in een huisje. Natuurlijk is kamperen véél stoerder, gezonder en echter. Maar wíj vieren vakantie in een huisje. Al een aantal jaar. Ik hou van vakantiehuisjes.

Ik hou van vakantiehuisjes omdat ze net zo comfortabel zijn als je eigen huis, maar tegelijkertijd zo heerlijk overzichtelijk. Geen overdaad aan speelgoed. Geen volgestouwde boekenkasten. Geen uitpuilende keukenlades. En alles zo lekker schoon. Ik kan me van te voren verheugen op het feit dat de eindschoonmaak bij de prijs is inbegrepen. Maar in de praktijk is het schoonmaken, of eigenlijk schoon-houden van zo’n huisje zó eenvoudig dat ik het huisje altijd weer spik en span aflever. Even een doekje over het aanrecht en de tafel, een stofzuiger over de vloer en klaar is kees.

Toen we afgelopen jaar -net terug van vakantie- de straat in kwamen rijden, kwam precies de recensie van de AirB&B-eigenares binnen op Timons telefoon. Het vervulde me met trots: “Wat is het huis weer keurig en schoon achtergelaten. We zien jullie graag nog eens“. Toen ik vijf minuten later ons eigen huis binnenstapte, kreeg ik een heel ander gevoel. Wat had ik mijn huis smerig en chaotisch achtergelaten. Ik wilde het liefst meteen weer terug naar ons vakantiehuisje.

Het zelfinzicht dat ik vorig jaar kreeg op dat moment van thuiskomst -namelijk: “zo vlak voor de vakantie ben ik een nog slechtere huisvrouw dan anders”-, moet ik ergens in de daaropvolgende maanden weer zijn kwijtgeraakt. Want in een vlaag van verstandsverbijstering heb ik iets bizars gedaan: ik heb een huizenruil afgesproken! Morgen is het zover. Dan betrekt een gezin-met-drie-kinderen ons altijd zo volgestouwde, uitpuilende en niet-zo-schone huis. En dus zat er in de afgelopen weken maar één ding op: Heel Hard Schoonmaken!

Schoonmaken is gewoon niet mijn talent. Ik maak alleen schoon als ik een goede reden heb. En in de praktijk is die reden altijd hetzelfde: de indruk wekken dat ik best een goede huisvrouw ben. Voor de wekelijkse kring-van-de-kerk maak ik trouw de wc schoon (zo irritant als er dan een keer niemand naar de wc gaat!) Voor verjaardagsfeestjes maak ik het aanrecht weer eens goed leeg (de troep verdwijnt naar de berging. Daar komt toch niemand). En voor een etentje met vrienden haal ik eindelijk alle knutselspullen, spelletjes en topografie-oefen-blaadjes van tafel. Ik doe precies genoeg om de schijn op te houden.

Maar een huizenruil is anders. Deze mensen kunnen overal een kijkje nemen. Overal. Beneden en boven. In de keukenkastjes en in de trapkast. In de berging en in mijn kledingkast. Zelfs in het prullenbakje in de badkamer. En dus heb ik in de afgelopen weken de meest bizarre klusjes gedaan:

• Ik heb alle ramen van buiten en van binnen gelapt. Natuurlijk ging het de dag er na regenen. En zijn mijn ramen nu weer grauw bevlekt met de uitlaatgassen van Schiphol en de A4. Welkom in Amsterdam! (Ik schrijf deze klus op, in de hoop dat de tijdelijke bewoners van ons huis mijn blog via google translate lezen en begrijpen dat de ramen écht pas nog gelapt zijn.)
• Ik heb onze natuurstenen wasbak in de badkamer voor het eerst in 5 jaar de kwartaallijk-aanbevolen-onderhoudsbeurt-met-boenwas gegeven en de was na 15 minuten uitgeboend met een oude sok. (Gelukkig had ik bij het grondig opruimen van mijn kledingkast nog net op tijd bedacht dat ik één oude sok moest bewaren)
• Ik heb de berging gezogen. De berging! Gezogen! Ok, ik had eigenlijk bedacht dat de kinderen dit wel even konden doen. Voor €0,45. Maar ik denk dat mijn beloning niet aantrekkelijk genoeg was. Dus moest ik het zelf doen… (Heb ik wel mooi €0,45 vakantiegeld verdiend!)
• Ik heb de gootsteen en het fornuis met een schuursponsje geschuurd. In de gebruiksaanwijzing van onze IKEA keuken las ik 10 jaar geleden dat je de gootsteen beter niet met een schuursponsje kunt schuren, omdat je dan krassen krijgt. En bij het Boretti-fornuis was er een waarschuwing dat je één van de onderdelen niet moest schuren, óf niet in de vaatwasser moest doen, óf niet moest onderdompelen in water. Zoiets. Ik weet het niet meer precies, maar het geeft me genoeg reden om het hele fornuis extra voorzichtig te behandelen en vooral niet te vaak schoon te maken.

En nu? Nu ben ik toe aan vakantie. Dat zeker. Ik heb nog nooit van mijn leven zó hard schoongemaakt. Maar het leuke is: mijn huis voelt aan als een vakantiehuisje! Ik hoef alleen de vloer nog even te zuigen. En een doekje over de tafel en het aanrecht te halen. Dan kunnen we gaan.

De tijdelijke bewoners van ons huis gaan niet alleen genieten van de mooie stad waarin we wonen. Ze gaan óók genieten van ons keurige en schone huis. Dat weet ik zeker. Ik hoop wel dat ze één ding goed begrepen hebben: de eindschoonmaak zit niet bij de prijs inbegrepen!